เรื่องเล่าสยองขวัญ

เรื่องเล่าสยองขวัญ

เรื่องเล่าสยองขวัญ  ประสบการณ์หลอนๆ ที่น่าสะพรึง !! วันนี้ พี่พรายมีเรื่องเล่าประสบการณ์หลอนๆ สยองขวัญ จากทางบ้าน มาแชร์ต่อให้กับเพื่อนๆ ได้สัมผัสความหลอนไปพร้อมๆกันนะคะ พร้อมกันรึยังคะ ถ้าพร้อมแล้วเราไปหลอนด้วยกันได้เลยคะ โดยปกติแล้ว เราไปหาดใหญ่ค่อนข้างบ่อยค่ะ เพราะมีน้องชายเรียนที่มหาลัยชื่อดังในหาดใหญ่ ไปเช้าเย็นกลับบ้าง ไปนอนค้างคืนบ้างแล้วแต่บริบทค่ะ ซึ่งปกติแล้วครอบครัวเราจะชอบไปนอนโรงแรมๆ นึง เวลาที่ไปหาดใหญ่ แต่ครั้งนั้นเนื่องจากมีเพื่อนเราไปด้วยคนนึง จึงต้องไปพักอีกโรงแรมนึงที่ราคาถูกกว่าซึ่งมี 2 ตึก (ขอสงวนชื่อนะคะ) แถวๆโรงแรมก็มีร้านอาหารค่อนข้างเยอะ โดยพ่อแม่กับน้องชายเรานอนอีกห้องนึงเยื้องๆ ห้องที่เรานอนกับเพื่อนค่ะ ภายในห้องก็จะมีเตียงเดี่ยวสองเตียง ผนังห้องครึ่งบนทาสีเขียวๆ มีโต๊ะกระจก ตู้เสื้อผ้าที่ค่อนข้างเก่า และมีทีวีรุ่นจอนูนสมัยก่อนเล็กๆ แขวนบนผนังค่ะ ซึ่งตั้งแต่เข้าไปในห้องก็รู้สึกหลอนแปลกๆ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร ทุกครั้งเวลาเราเดินทาง เราจะใส่พระติดตัวไปไหนด้วยเสมอ ทั้งระวังเรื่องการเดินทาง และเราเป็นคนมีเซนส์ค่ะ เคยเจอแบบต่อหน้าแค่ครั้งเดียวตอนเด็กๆ โตมาก็โดนอำบ่อยค่ะ แต่ชอบคิดว่าไม่มีอะไร คิดไปเองตลอด 555 ซึ่งไปหาดใหญ่ครั้งนี้นึกยังไงไม่รู้ ไม่ใส่พระไปค่ะ เพราะวันนั้นใส่เสื้อโชว์คอนิดหน่อย ถ้าเห็นสร้อยพระที่เป็นเชือกคงไม่สวย เลยแขวนไว้กับหิ้งพระที่บ้านค่ะ  กลางวันก็เที่ยวนู่นนี่ปกติตามประสา พอค่ำก็กลับโรงแรมมานอนค่ะ โดยเตียงที่เรานอนจะติดตู้เสื้อผ้า ส่วนเตียงที่เพื่อนเรานอนติดห้องน้ำ เพื่อนเราไม่สบายหัวถึงหมอนก็หลับไปเลยค่ะ ส่วนเราก็ดูทีวีไปเรื่อย ไม่กล้าปิดไฟนอนค่ะ […]

ประสบการณ์ขนหัวลุก

ประสบการณ์ขนหัวลุก

ประสบการณ์ขนหัวลุก    วันนี้พี่พราย ขออนุญาติมาแชร์ประสบการณ์ขนหัวลุก ที่เกิดขึ้นจริงๆ  (ไม่ใช้ตัวแสดงแทน) ซึ่งเรื่องที่พี่พราย จะนำมาเล่าให้เพื่อนๆได้ฟังกันในวันนี้นั้น เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นโดยตรงกับตัวพี่พรายเอง เรื่องนี้เกิดขึ้นสมัยที่พี่พรายกำลังศึกษาอยู่ ณ มหาวิทยาลัย ชื่อดังแห่งหนึ่ง (ย่านรังสิต) วันนั้นเป็นวันที่ ทาง มหาลัย ได้ทำการจัดค่ายอาสา พานักศึกษาออกต่างจังหวัดเพื่อไปช่วยโรงเรียนที่ขาดแคลนอุปกรณ์การเรียน ปรับปรุง ซ่อมแซมห้องน้ำและบริจาคของใช้จำเป็นต่างๆแก่ทางโรงเรียน ซึ่งจุดมุ่งหมายของการไปออกค่ายในวันนั้นคือ โรงเรียนแห่งหนึ่งย่านชนบท อยู่โซนนอกเมืองของจังหวัดชื่อดังแห่งหนึ่ง ในแถบภาคอีสาน เดินทางโดย รถบัส 1 คัน คันล่ะ 50 คน ซึ่งโรงแรมที่ทาง มหาลัย ได้จัดเตรียมเอาไว้ให้แก่นักศึกษานั้น คือโรงแรมใหญ่ที่สุด ในย่านนั้น บรรยากาศที่พักภายนอกนั้นดูเงียบๆ แม้จะตกแต่งตัวอาคารและบริเวณโดยรอบอย่างสวยงาม แต่น่าแปลกใจว่าทำไม ถึงไม่มีลูกค้าเข้ามาใช้บริการ (ทราบภายหลังว่าโรงแรมแห่งนี้เคยปิดกิจการลงไปแล้ว1-2ปี และพึ่งจะมีนายทุนมารับช่วง ปรับปรุงและเปิดให้ใช้บริการอีครั้งในปีที่พี่พรายไปออกค่ายพอดี) และอีกหนึ่งสิ่งที่ทำให้น่าแปลกใจไปยิ่งกว่านั้นก็คือ ทั้งโรงแรม มีพนักงานอยู่เพียงแค่ 4-5 คนเท่านั้น ซึ่งห้องที่เราจองไว้คือ 20ห้อง เมื่อได้กุญแจจากอาจารย์ที่ปรึกษาแล้ว ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันเข้าที่พักของตัวเอง คืนนั้นบรรยากาศภายในห้อง ค่อนข้างเงียบสงบ […]